Lata dwudziestolecia międzywojennego charakteryzowały się dużym rozwojem nauk pedagogicznych w Polsce. W związku z tworzeniem się nowej państwowości nadrabiano zaległości, między inymi celem było zorganizowanie polskiego szkolnictwa w oparciu o najlepsze europejskie wzory. Bogaty ówcześnie był stan badań i formułowane zasady nauczania. Ukazywało się wiele publikacji poświęconych dydaktyce, które upowszechniali Bogdan Nawroczyński czy Kazimierz Sośnicki. Istniał ścisły związek badań pedagogicznych z wdrażaniem ich w praktyce szkolnej przy aktywnym udziale nauczycieli. Wielu z nich weszło na trwałe do historii postępowej myśli pedagogicznej tamtego okresu. W zakresie innowacji pedagogicznych dominowały głównie seminaria nauczycielskie ponieważ pracowali tam pedagodzy o najwyższych kwalifikacjach, z dużym doświadczeniem i twórczym podejściem do pracy.

W seminariach nauczycielskich istniał swoisty klimat aktywności pedagogicznej. Wielką indywidualnością nauczycielską tamtego okresu była Jadwiga Młodowska – dyrektorka Państwowego Seminarium Nauczycielskiego Żeńskiego w Chełmie. Podejmowała ona różne działania mające na celu unowocześnianie procesu dydaktyczno-wychowawczego, publikując i popularyzując swoje doświadczenia. Stała się ona jednym z wybitnych pedagogów tworzących nową szkołę w Polsce dwudziestolecia międzywojennego.
Zapraszamy do zapoznania się z publikacją dotyczącą tej niezwykłej nauczycielki: https://dalton.org.pl/jadwiga-mlodowska-prekursorka-planu-daltonskiego-w-polsce/