Najbardziej pierwotną formą chleba są placki z mąki i śruty pieczone w popiele, na rozgrzanych kamieniach, później także na rusztach i blachach. Odrębnym rodzajem chleba były suche placki starożytnych Izraelitów (maca).
Znacie powiedzenie „łamać się chlebem”? Wzięło się zapewne stąd, że chleb znany w starożytności nie przypominał chleba znanego nam dziś. Jego kształt zbliżony był do podpłomyka. Takiego chleb się nie kroiło, tylko łamało. I zapewne stąd wziął się powszechnie znany w wielu kulturach zwyczaj obrzędowego łamania chlebem.
Zwyczaj łamania, a nie krojenia chleba, utrzymał się zresztą do dzisiaj w kulturze śródziemnomorskiej.
W starożytnym Egipcie ofiary z chleba składano bogom. Tutenchamon na „życie po śmierci” dostał między innymi kosze chleba.
Ale co ciekawe – w starożytnej Grecji znano około 50 przepisów na różnego rodzaju chleby, w średniowieczu piekarze wypiekali 9 głównych rodzajów chleba.
Archaiczną formę chleba wśród Słowian, która przeznaczona była do codziennego spożycia stanowił placek chlebowy zwany podpłomykiem noszący również w języku staropolskim nazwę wychopieniek.
W Polsce chleb zaczęto wypiekać prawdopodobnie już w pierwszych wiekach naszej ery! W XIII wieku znano już ponad 10 gatunków chleba!
I w naszym Zespole nie zabrakło smacznych obchodów Dnia Chleba. Poznawaliśmy, piekliśmy, kosztowaliśmy!